Wiedza o winie

Dekantacja

Słowo „dekantacja” jest terminem chemicznym i oznacza zlanie płynu znad osadu. Wina dekantuje się, czyli przelewa do karafki (dekantera)
Dekantacja – zlewanie cieczy znad osadu, który zalega na jego dnie. Jest to czynność laboratoryjna, gospodarcza lub przemysłowa wykonywana podczas procesu rozdzielania cieczy i ciał stałych.

Czynności dekantacji dokonuje się na mieszaninie odstanej, poprzez ostrożne pochylanie naczynia tak, aby nadmiar cieczy wypływał jak najspokojniej, a ciecz, która jeszcze nie wypłynęła, wykonywała w naczyniu jak najmniejszy ruch. Można też ostrożnie wysysać ciecz znad osadu przy pomocy rurki.

 

Dekantacja wina, dlaczego:

1. aby oddzielić wino od znajdującego się w nim naturalnego osadu (wytrącone jako ciało stałe taniny, kryształki kwasu)
2. aby oddzielić wino od innych znajdujących się w nim elementów (np. pokruszonych korek dostający się do butelki przy  nieodpowiednim)
3. aby wino napowietrzyć

Obecnie, gdy sposób produkcji oraz jakość win powodują, że wino można pić dużo wcześniej, niż jeszcze kilkanaście lat temu, przez to osad wytrąca się w butelce zdecydowanie rzadziej, dlatego teraz  napowietrzenie wina jest głównym powodem dekantacji. W reakcji z tlenem szczególnie młode, skoncentrowane i zawierające sporo tanin wina mogą zyskać głębszy i mocniejszy aromat.

Wino tego typu może przebywać w karafce nawet do kilku godzin, zanim pokaże pełnię swych aromatów.  W przypadku niektórych win, czas ten może wydłużyć się nawet do doby. Warto tutaj dodać, że już sam fakt przelewania wina do karafki powoduje jego napowietrzenie i nawet jeśli brak nam czasu na to, by oddychało ono przez dłuższy czas w dekanterze, warto przeprowadzić dekantację.

Dekantacja pomaga również w pozbyciu się nieprzyjemnego zapachu w tzw. pierwszym nosie, wynikającego np. z dużej redukcji wina.

W przypadku starszych win dekantację należy przeprowadzać tuż przed podaniem wina. Zbyt długi kontakt z tlenem może bowiem spowodować wywietrzenie aromatów.

 

Jak dekantować wino

Jeżeli zakupiłeś stare wino, szczególnie rocznikowe porto, warto je pozostawić w spokoju przez kilka dni, a przynajmniej na 8-10 godzin i ostrożnie zdekantować. Butelkę z winem należy otwierać  bardzo ostrożnie, bez  poruszania. Warto tutaj wykorzystać profesjonalny  korkociąg, który umożliwia wyjęcie korka bez poruszania butelką.

Dekantację wina należy przeprowadzać bardzo delikatnie, spokojnie, można też podświetlać butelkę z winem świecą, aby obserwować osad. Przelewać powinniśmy do specjalnego dekantera, karafki o rozszerzonym kształcie, aby powierzchnia kontaktu wina z powietrzem była jak największa. Naczynie do dekantacji powinno być z przezroczystego szkła bez żadnych wzorów. Pozwala to również do łatwą ocenę wina.


Wina możemy klasyfikować w dwojaki sposób.

Pierwszy sposób dzieli wina ze względu na pochodzenie i sposób produkcji.

Ten sposób klasyfikacji win rozpoczęła Francja. Wyróżniamy w tej klasyfikacji trzy grupy:

Wina stołowe. Najprostsze. Bez większych wymagań formalnych i rocznikowych.
Wina regionalne. Spełniają wymagania formalne dla uprawy i produkcji. Określony jest region pochodzenia i odmiana winogron.
Wina z zastrzeżoną nazwą pochodzenia. Ta nazwa, tzw. apelacja,  oznacza obszar uprawniony do posługiwania się tą nazwą. Apelacja precyzuje dozwolone szczepy winogron, gęstość uprawy, wydajność winnicy oraz minimalną zawartość alkoholu.

Drugi sposób dzieli wina ze względu na ich najczęściej stosowane atrybuty

Barwa wina:
a) białe, o barwie od jasnożółtej, poprzez żółtą do brązowej;
b) czerwone, o barwie od jasnoczerwonej do ciemnowiśniowej i szmaragdowej;
c) różowe.

Zawartość cukru
a) wytrawne, do 1,5%;
b) półwytrawne, od 2 do 4%;
c) półsłodkie, od 4,5 do 7,5%;
d) słodkie i bardzo słodkie, od 8 do 16% cukru.

Zawartość alkoholu (moc wina).
a) lekkie, do 10% obj.;
b) średniej mocy, od 10 do 14% obj.;
c) mocne, od 14 do 18% obj.;
d) wzmocnione lub alkoholizowane, powyżej 18% obj. alkoholu.

Sposób i czas spożywania
a) stołowe, pite podczas jedzenia; są to wina wytrawne i półwytrawne;
b) deserowe, podawane po jedzeniu, do ciast i deseru; są to wina półsłodkie i słodkie;
c) likierowe, konsumowane jak deserowe; są to wina mocne i bardzo słodkie, o dużej zawartości ekstraktu, tzw. ciężkie.
 

Korek czy zakrętka?

Tradycyjnym zamknięciem butelki z winem jest korek naturalny. Ze względu na deficyt dobrej jakości materiału na te korki, butelki z winem zaczęto zamykać innymi materiałami. Za ograniczeniem użycia korka naturalnego przemawia także wrażliwość wina na różnorodne wady naturalnego materiału korkowego.

Złe korki powodują nawet 10% strat w rozlanym do butelek winie. Znakomita większość win nie jest przeznaczona do długotrwałego przechowywania. Ich zamknięcia muszą być ze względów higienicznych przede wszystkim szczelne.

Stąd, stojąc przed wyborem korka syntetycznego, szklanego, stalowego lub najzwyklejszej, popularnej i skutecznej zakrętki stwierdzamy, że zwykła zakrętka prawdopodobnie zdominuje sposób zamykania butelek z winem w najbliższej przyszłości. Wyjątek będą stanowić wina z ambicjami, które będą zamykane korkiem naturalnym, który umożliwi dalszy proces dojrzewania dobrych win z wiekiem, przepuszczając do leżakującego wina niezbędną ilość powietrza przez swoje pory.

Merlot - sklepy z winem

Merlot wino pochodzi od szczepu Merlot, jego historia poniżej

Merlot to czerwony szczep winny wywodzący się z rejonu Bordeaux. Swoją nazwę zawdzięcza zdrobnieniu słowa merle – Kos Turdus Merula, prawdopodobnie ze względu na kolor jagód.

Merlot jest często mieszany z później dojrzewającym i bogatszym w taniny Cabernet Sauvignon.
Sklepy z winem często oferują wino Merlot z różnych winnic.


Merlot wino jest winem cenionym za:

Po pierwsze, dojrzewa on często o 7 do 10 dni wcześniej niż Cabernet Sauvignon. Tak, tak i kto by pomyślał, że te pare dni ma jakieś znaczenie, a jednak. Dzięki temu późny deszcz i zimne fronty na koniec sezonu dojrzewania nie mają aż tak dużego wpływu na jego zbiory, jak na zbiory Cabernet Sauvignon.


Po drugie, Merlot dobrze przystosowuje się do różnych warunków klimatycznych, choć najlepsze efekty przynosi uprawiany w klimacie chłodniejszym. Wydaje się, że preferuje glinę i wilgotną glebę, ale równie dobrze radzi sobie na innych typach podłoża, a nadmiernie wysuszona ziemia znakomicie wpływa na rozwój kiści.


Po trzecie wreszcie, odmiana ta jest bardzo plenna - co pozwala na wydajną uprawę.


No i jeszcze jedna istotna cecha: Merlot świetnie nadaje się do mieszania z innymi gatunkami win. Niestety jest to dla niego z jednej strony dobrodziejstwem, a z drugiej przekleństwem - jest bardzo popularny, ale czasem traktowany tylko jako dodatek, mający na celu złagodzenie ostrego, agresywnego smaku innych odmian.


Klasycznym przykładem wykorzystywania go razem z innymi szczepami jest region Bordeaux, w szczególności Medoc, gdzie mieszany jest głównie z Cabernet Sauvignon i Cabernet Franc. Praktyki takie stosuje sie również w innych krajach, np we Włoszech, gdzie jest on łączony z Sangiovese, Montepulciano czy Nebbiolo świetnie podnosząc wartość produkowanego tak wina.
 

Przechowywanie wina

Wino, które kupiliśmy, dla zachowania jego szlachetnych walorów musi być traktowane z należnym mu szacunkiem.  Szczególnie wtedy, gdy będzie ono przez jakiś czas przechowywane. Aby więc, nie zepsuć tego co obiecał nam producent wina za wydane na jego produkt pieniądze, należy przestrzegać kilku uniwersalnych, podstawowych zasad przechowywania wina w warunkach domowych.



Wino nie powinno być narażone na wstrząsy, drgania lub wibracje.
Butelki z korkiem naturalnym powinny leżeć, by korek, dla zachowania szczelności, był nawilżany winem.
Im ciemniej ma wino tym lepiej. Dopuszczalne jest słabe światło żarowe. Szkodliwe jest natomiast światło jarzeniowe i halogenowe.
Temperatura w pomieszczeniu z winem może mieścić się w zakresie 7-18 stopni Celsjusza. Optymalna temperatura to 12 stopni Celsjusza. Należy unikać gwałtownych zmian temperatury wina.
Wilgotność względna w pomieszczeniu z winem ze względu na korek naturalny nie może być niższa niż 50%, a ze względu na papierowe etykiety nie wyższa niż 75%.
Butelki zamknięte korkiem naturalnym nie powinny być narażone na intensywne zapachy z otoczenia mogące przeniknąć do ich wnętrza.
 
Spełnienie powyższych wymagań dla przechowywanego wina, wydłuża czas jego przydatności do spożycia, daje bardziej wykwintnym winom czas na zakończenie procesu dojrzewania i zapobiega przykrym niespodziankom związanym z utratą jakości trunku.

Musimy pamiętać, że każde wino, ma inny, swój najlepszy czas na jego spożycie. Dla koneserów wina poleca się korzystanie z dwóch małych lodówek, o dwóch różnych temperaturach dla win białych i czerwonych. Przygotowuje się w nich w optymalnych warunkach, przed konkretną okazję, wybrane z „piwniczki” wina do konsumpcji.


Spełnienie powyższych wymagań dla przechowywanego wina, wydłuża czas jego przydatności do spożycia, daje bardziej wykwintnym winom czas na zakończenie procesu dojrzewania i zapobiega przykrym niespodziankom związanym z utratą jakości trunku.

Musimy pamiętać, że każde wino, ma inny, swój najlepszy czas na jego spożycie. Dla koneserów wina poleca się korzystanie z dwóch małych lodówek, o dwóch różnych temperaturach dla win białych i czerwonych. Przygotowuje się w nich w optymalnych warunkach, przed konkretną okazję, wybrane z „piwniczki” wina do konsumpcji.
 

Siarczyny

Napis „zawiera siarczyny” , który można odczytać na kontretykiecie jest wymogiem prawnym, ze względu na właściwości alergogenne, jakie mogą mieć związki siarki dla niektórych osób. Napis taki zgodnie z normami Unii Europejskiej musi być zastosowany dla wina o stężeniu dwutlenku siarki większego niż 10 mg/l .

Jednak takie stężenie jest dla konsumenta niewyczuwalne i nie ma wpływu zdrowotnego.

Siarkę stosuje się w procesach produkcji wina od zawsze. Dwutlenek siarki  dodawany na różnych etapach wytwarzania wina chroni je przed utlenianiem i rozwojem bakterii lub pleśni, mogących spowodować jego zepsucie.
Związki siarki pełnią zatem rolę konserwantów (E220). Zastosowanie do wina innych substancji konserwujących, mających zastąpić siarkę, na razie nie przyniosło satysfakcjonujących rezultatów.
 

Degustacja wina

Degustacja to proces oceny wina, jego walorów, jakości i wartości, który składa się z trzech etapów: oko, nos, usta

1. Etap oko;

W czasie oceny wzrokowej badamy wino pod względem:

Barwy (informuje o wieku wina, często o zgodności charakteru wina ze szczepem winogron, z których jest wyprodukowane)
Klarowność (wino zdrowe nie powinno zawierać zawiesin ani osadu – wyjątek wina długo leżakujące)
Połysk (duży połysk świadczy o wysokiej kwasowości, brak połysku często zdradza wady wina, wina z wiekiem może tracić połysk)
Perlistość (oceniana przy winach musujących)
Lepkość (świadczy o zawartości alkoholu – widoczna w postaci „łez” lub „nóżek” ściekającego wina po wewnętrznej powierzchni kieliszka po jego przechyleniu)
2. Etap nos

W czasie oceny węchowej badamy:

Charakter aromatu (brudny, czysty)
Intensywność (zdecydowana, lekka, mocna)
Rodzaj (kwiatowe, owocowe, mineralne, zwierzęce)
Jakość (delikatne, wykwintne, drażniące, pospolite)
3. Etap usta

W czasie oceny smakowej badamy:

Smaki podstawowy (kwaśny, słodki, gorzki, słony)
Aromaty (owocowe, kwiatowe, mineralne, zwierzęce, roślinne)
Wrażenia smakowe (cierpkie, przyjemne, ściągające, gładkie)
Trwałość (jak długo utrzymuje się smak w ustach)

Do  właściwego przeprowadzenia degustacji należy używać kieliszków z cienkiego przezroczystego szkła. Inny kształt kieliszka stosujemy do wina czerwonego i do białego.
Wino czerwone warto odkorkować kilka minut przed degustacją.

Wino i jego skład

Z czego składa się wino, że potrafi nas tak bardzo zainteresować swoim niepowtarzalnym smakiem, barwą i zapachem? Co sprawia, że każdy łyk jest  nieprzewidywalny, urzeka nas swym bogactwem?

Substancje wchodzące w skład wina mają ogromne znaczenie na jego  jakość i to one w dużym stopniu decydują o ostatecznym smaku i końcowym charakterze wina.



W winie zwykle znajdują się poniższe składniki:

1)  Woda


Jest ilościowo największym składnikiem wina, jej zawartość to około 80 %. Zróżnicowana ilość wody  w gronach powoduje powstanie win  mało ekstraktywnych lub też silnie skoncentrowanych.


2)  Alkohole


Zawartość alkoholu zależy od ilości cukru obecnego w winogronach w trakcie procesu fermentacji. Wina o wyższym poziomie alkoholu będą też winami o silniejszej strukturze niż wina o mniejszej zawartości alkoholu. Zgodnie z przyjętymi przepisami, alkoholu powinno być nie mniej niż 7% na litr trunku. W zależności od ich klasyfikacji chemicznej, alkohol dzielimy na etanol i alkohole wyższe.

- alkohol etylowy (etanol) – znajduje się w winach w ilości od 9-18 % objętościowych, co oznacza, że w 100 l wina znajduje się od 9-18 l alkoholu. Wino zawierające powyżej 18 % obj. alkoholu (czyli do 25 %) są to tzw. wina wzmocnione, a więc sporządzone z dodatkiem alkoholu.

- alkohole wyższe  tzw. fuzle – odpowiadają za koncentrację bukietu i określają jego jakość. Do tej grupy związków zaliczamy m.in. glicerol, który powstaje w wyniku fermentacji. Wina słodkie zawierają najwięcej tej substancji, nadaje ona winu łagodność i lepkość.


3)  Cukier


Gotowe do zbioru owoce winorośli zawierają w sobie ok. 200 g cukru na litr soku. Poziom cukru w winie w dużym stopniu zależy od nasłonecznienia winnicy.


4)  Kwasy organiczne


Wino zawiera kilkanaście różnych rodzajów kwasów, które przy degustacji wina są dosyć  łatwo wyczuwalne. Pochodzą one z owoców winogrona, ale mogą pojawić się dopiero podczas procesu winifikacji.  Właściwy i przyjemny smak wina zależy w dużym stopniu od odpowiedniej  kwasowości, z kolei kwasowość wina uzależniona jest od kwasowości owoców, z których zostało ono sporządzone.


5)  Polifenole 


Są związkami chemicznymi będącymi pochodnymi fenolu. Związków fenolowych w czerwonym winie jest  o wiele więcej niż w białym. Polifenole są naturalną skarbnicą  znakomitych substancji regenerujących i oczyszczających organizm. Najwięcej polifenoli  znajduje się w owocach winogron i to one mają wpływ na budowę i kolor wina.


6)  Taniny


Są naturalnym składnikiem wina, znajdują się głównie w skórce, łodygach i nasionach winogron, a także w dębie z którego produkuje się beczki do starzenia i dojrzewania wina. Są niezbędne w produkcji czerwonego wina, bo to one nadają winom specyficzny smak, aromat i  strukturę.

Taniny umożliwiają winu długie i piękne starzenie, z  czasem taniny stają   się łagodniejsze, nadając winu pełny i soczysty charakter. Młode taniny są niezbyt przyjemne, ostre na podniebieniu, ściągające. Często wina o zbyt wyraźnych cechach garbnikowych nazywamy winami taninowymi lub winami garbnikowymi.


7)  Składniki mineralne


Do najważniejszych substancji mineralnych zawartych w winie należy potas, magnez i sód, ale możemy też znaleźć w niewielkich ilościach żelazo, krzem, cynk i selen.


8)  Aromaty


Na charakterystyczny smak wina wpływa wiele rozmaitych czynników, w tym cały wachlarz zapachów winnych. Rozróżnia się aromaty win w zależności od stopnia ich rozwoju i można je podzielić na trzy grupy: 

- pierwotne,

- wtórne

- trzeciorzędne

 Aromaty pierwotne – pochodzą z samych winogron, owocowe zapachy i smaki, np.: wiśnie, maliny, jeżyny, borówki, czarna porzeczka.

 Aromaty wtórne – powstałe podczas procesu fermentacji wina, aromaty bardziej złożone jak np.: orzechy, pieprz, miód, mango, gruszka.

 Aromaty trzeciorzędne – aromaty, które powstały w wyniku dojrzewania wina w beczkach dębowych i butelkach, np.: czekolada, goździki, karmel, przyprawy, suszone owoce.

Tworzenie wina jest sztuką, i jego ostateczny kształt nie zależy tylko od prostej sumy poszczególnych składników, dlatego też jakkolwiek warto wiedzieć, z czego wino tak naprawdę się składa, tak o jego bogactwie smaku, charakterze i innych subtelnych i subiektywnych wrażeniach najwięcej powie nam nasz własny nos i język.

 

Wino korkowe

W czasie obróbki korka może dojść do rozwoju pleśni. Podczas dezynfekcji pleśń powoduje rozkład środka dezynfekującego, w wyniku czego powstaje trójchloroanizolem (TCA). To właśnie ten związek jest odpowiedzialny za specyficzny zapach i smak wina (zapach przypomina zapach mokrej tektury). Wino tak skażone nie nadaje się do spożycia i może być powodem reklamacji u sprzedawcy.

 

Temperatura dla wina

Ze względu na fakt, że „pokojowa temperatura” w pomieszczeniach, w których konsumujemy wino jest przeważnie wyższa od 18 stopni Celsjusza, zachodzi potrzeba schłodzenia wina do odpowiedniej dla konkretnego wina temperatury. Najłatwiej zrobimy to za pomocą dedykowanych do tego celu lodówek. Dla większości win obowiązują temperatury picia podane w poniższej tabelce.

 

Rodzaj wina

Temperatura picia (ºC)

Większość win musujących

7-9

Proste wytrawne wina białe i wina różowe

8-10

Sherry

11

Złożone wina białe, młode i lekkie wina czerwone

10-12

Większość prostych win czerwonych

13-14

Ciężkie wina słodkie (porto, madera)

13-15

Wina czerwone o dużej zawartości alkoholu, najbardziej złożone wina białe

14-15

Czerwone burgundy

16-17

Kompleksowe, bogate, dojrzałe wina czerwone.



16-18

 

Wino wytrawne czy półwytrawne?

Jak powstaje wino wytrawne? W czasie fermentacji pożywką dla drożdży są cukry (głównie glukoza i fruktoza). Początkowo drożdże rozmnażają się w stosunkowo szybkim tempie, a następnie wraz ze zmniejszającą się ilością pożywki, (cukry zostają zużyte przez drożdże) przyrastają wolniej, aby w środowisku zbyt wysokiego dla ich przeżywalności poziomu alkoholu, umrzeć.

Drożdże, zależnie od ich klasy umierają, gdy zawartość alkoholu przekroczy 13, 16 lub 18%, lub też gdy zawartość cukru osiągnie dolną wartość ok. 2g/l., czyli wartość typową dla wina wytrawnego. Dlatego też możemy tworzyć różne rodzaje win, (wytrawne lub półwytrawne)  fermentację alkoholową należy wówczas przerwać w odpowiednim momencie na jeden z kilku sposobów, np: dodanie alkoholu do wciąż pracującego niskoalkoholowego fermentującego moszczu, przefiltrowanie, dodanie dwutlenku siarki, obniżenie temperatury.

W czasie fermentacji alkoholowej wzrasta także temperatura moszczu, nawet do 30-34°C, co może doprowadzić do jej zatrzymania. Winiarze mogą obecnie ten proces kontrolować, zaopatrując się w kadzie stalowe lub drewniane wyposażone w sterowany komputerem system kontroli temperatury, składający się z rurek oplatających kadź lub znajdujących się w jej wnętrzu, którymi przepuszcza się zimną lub gorącą mieszankę wody i glikolu lub wodę odpowiednio schładzając lub podgrzewając zawartość kadzi. Produktami fermentacji alkoholowej są też estry i alkohole wyższe, które są odpowiedzialne za aromaty wtórne wina.
 

Jak kupić dobre tanie wino?

Jak pogodzić kwotę, którą chcemy wydać na zakup wina z jego jakością?

Otóż nie ma prostej odpowiedzi - każdy z nas szuka w winie czegoś innego.


Cena wina zależy od wielu czynników:

1. Sposobu produkcji (jeśli wino wytwarza się ręcznie - cena jest wyższa)
2. Apelacji - Lokalne przepisy ograniczające ilość wytwarzanego wina.
3. Roku - pogoda w czasie gdy dojrzewają winogrona ma wpływ na cenę.
4. Popyt na konkretną markę - im większe zapotrzebowanie tym wyższa cena.
5. Etykieta - czasami etykiety są projektowane przez artystów, wino najczęściej kupowane jest przez kolekcjonerów - cena oczywiście jest wtedy wyższa niż wartość samego wina.
6. Są jeszcze takie czynniki jak: transport, marketing itd.

Warto przyjąć zasadę, że wino kupujemy to, które nam smakuje - cena nie zawsze odpowie nam na pytanie czy wino jest dobre czy bardzo dobre.

Dlatego warto kupować wino, które raz już nam smakowało lub jeżeli pamiętamy chociaż szczep i kraj - możemy kupić wino podobne.

 

Im cieplej tym mocniej

Skutki globalnego ocieplenia zobaczyć możemy nie tylko w zmianach zachodzących w przyrodzie, współcześnie dane nam jest wyczuć je już nawet w kieliszku, zwłaszcza, jeśli znajduje się w nim wino. Okazuje się bowiem, że ocieplenie klimatu prowadzi do wzrostu alkoholu w winie nawet do 15%.

Intensywne nasłonecznienie i podyktowane nim wysokie temperatury prowadzą przy słabych opadach deszczu do sytuacji, w której winogrona tracą wodę na rzecz wyżej stężonego cukru, który w drodze fermentacji przekształca się w alkohol. Kto wie, może niedługo przyjdzie nam rozcieńczać wino z wodą, tak jak czynili to uczestnicy uczt w Starożytnej Grecji?

 

Korek czy może nakrętka?

Wino to wyjątkowy napój alkoholowy. Jest on odzwierciedleniem swojego siedliska i jak żaden inny produkt wiąże się z kulturą, geografią oraz historią miejsca, z którego pochodzi. Na jego powstanie składa się cały szereg różnych procesów i ludzkich działań, co czyni je alkoholem niepowtarzalnym.

Nie ma wszak dwóch identycznych win. Jego smak jest odzwierciedleniem ogromnej ilości czynników, w tym również sposobu zamknięcia butelki. Klasycznie używany  w tym celu korek coraz częściej zostaje zastępowany alternatywą w postaci nakrętki. Takie rozwiązanie bez wątpienia ma wiele pozytywnych aspektów - nakrętki są tańsze, łatwiej dostępne, a przede wszystkim wykluczają problem wina korkowego.

Badania dowodzą wszak, że ok. 5% butelek zamkniętych naturalnym korkiem ulega zepsuciu na skutek utlenienia lub zakażenia trójchloranizolem.

Klienci, jak również producenci doceniają wygodę i bezpieczeństwo, jakie zapewnia używanie nakrętki, nie mnie jednak godny podkreślenia jest tutaj fakt, iż zamykanie win, głównie tych długowiecznych, uniemożliwia proces wzbogacania ich bukietów smakowych, jaki następuje w kontakcie z tlenem.

           Novum w tej dziedzinie pojawiło się na początku XX wieku w regionie Nowego Świata. Tamtejsi winmakerzy zaczęli zastępować naturalny korek sztucznym, ograniczając dzięki temu straty związane z winem korkowym. Zabieg ten pozwalał jednocześnie na zachowanie całej ceremonii towarzyszącej otwieraniu butelki.

Po pewnym czasie badania dowiodły jednak, że wina z syntetycznym korkiem nie nadają się do długotrwałego przechowywania i w charakterze substytutu wprowadzono wówczas metalowy screw cap. Zmiana ta zainicjowana została przez australijskiego producenta, który stwierdził, że naturalne zamknięcie korkowe psuje smak jego doskonałego rieslinga.

Badania nad najlepszym sposobem zamykania wina wykazały, że wino zamknięte nakrętką nie rożni się smakowo od tego z korkiem. Dlatego też śmiało można by powiedzieć, że jest ona w stanie zastąpić go nawet w przypadku najlepszych win. Są to jednak póki co teoretyczne rozważania, bez żadnych przesłanek na wprowadzenie ich
w życie.

Za korkiem przemawia wszak tradycja, aspekt ekologiczny, odwieczny rytuał otwierania, który wyróżnia wino na tle innych alkoholi oraz niepowtarzalność smaku, jaką zyskuje wino dzięki naturalnemu korkowi. To właśnie korek uszlachetnia smak wina i sprawia, że nie ma ich dwóch takich samych.
 

Idea piwnicy z winem

Pomysł stworzenia własnej piwnicy przychodzi do głowy osobnikowi, który wie czego od wina należy oczekiwać. Fundamentalnie rzecz biorąc część win to tworzenie spektrum smaku na kulinarne potrzeby bieżące, a część to „dojrzewalnia”.

Sposobów na tworzenia prywatnych piwniczek jest tak wiele, jak wielu jest uzależnionych od tego trunku. To wspomniane spektrum smaku tworzy się z myślą o różnych okazjach spożywania wina oraz okolicznościach i bieżącym nastroju pijącego, co decyduje znacząca po która butelkę się sięga.

„Dojrzewalnia” to wina zebrane z myślą o przyszłości. Jak wiadomo wina szlachetne dojrzewają również w butelkach, a nie tylko w beczkach. Proces ten powinien przebiegać w stabilnych warunkach klimatycznych. Stąd bezpośredni wymóg prawidłowo zaprojektowanej, wykonanej i wyposażonej piwniczki, w której wina będą mogły spokojnie leżakować. Starzenie się wina jest jednym z ważniejszych aspektów winiarstwa.

Stare wino, to wino dojrzałe, zrównoważone o wykształconym bukiecie i smaku. Starzenie wina w dębowej beczce przyspiesza jego dojrzewanie i nadaje odpowiednio wspaniałego smaku.. Najważniejsze jednak, że dostarcza tanin, które chronią wino przed jego utlenieniem. Dąb pogłębia i stabilizuje kolor wina. Dojrzewanie wina w beczkach dębowych odbywa się u winiarza, a następnie jest kontynuowany w butelkach.

Te należy przechowywać w pozycji horyzontalnej. Leżąca butelka powoduje, że korek wina jest cały czas zamoczony i nie wysycha, co pozwala na zachowanie najlepszych cech wina. Należy unikać przenoszenia wina, czy niepotrzebnego poruszania butelką, aż do momentu kiedy ma zostać wypite. Otwieranie butelek tego samego wina w kolejnych latach daje szansę przekonać się na czym polega dojrzewanie i rozwój wina. Tak wiele warunków przechowywania wpływa na proces dojrzewania, że miejsce przeznaczone dla leżakujących butelek nie może być przypadkowe.
 

Jak zaprojektować swoją piwniczkę

Jeżeli traktujemy swoje, kupione za ciężkie pieniądze wino poważnie, należy zapewnić mu odpowiednie warunki do dojrzewania. Najlepszym miejscem do przechowywania wina są pomieszczenia piwniczne, zagłębione w ziemi przez co stabilne temperaturowo, nie narażone na wibracje, schowane chłodne, wilgotne i ciemne.

Wszystkie inne miejsca na pewno w jakiś sposób odbiegają od wymaganego reżimu i należy unikać takich lokalizacji. Jeżeli jednak nie możemy sobie pozwolić na piwnicę, to w pomieszczeniu, w którym przechowujemy wina, warto zamontować klimatyzację. Ważny jest dobór izolacji na ściany pomieszczenia. Materiał na izolację powinien być bezzapachowy i nie pochłaniający wilgoci.

Prawidłowo wykonana piwniczka powinna mieć porowate ściany, przepuszczalną podłogę wysypaną żwirem, półki na butelki oraz wentylację. Nie powinno być okien, lamp halogenowych czy jarzeniówek.


Preferowane miejsca polecane na „dobrą piwniczkę”:
• specjalnie zaprojektowane i wyposażone pomieszczenie piwniczne

• ciemna szafa, gablota lub szuflada

• inne miejsca w przestrzeni gospodarstwa domowego

 

Temperatura

Największym wrogiem przechowywanego wina są. ekstremalne lub zmieniające się temperatury Im wyższa temperatura, tym szybciej następuje proces dojrzewania wina. Dlatego też najlepiej przechowywać wino w niższej temperaturze. Przyjmuje się, że optymalna temperatura w miejscu przechowywania wina powinna oscylować pomiędzy 10 a 14°C.

Zmiany temperatury rozszerzają i zmniejszają objętość wina znajdującego się w butelce. Jeżeli korek nie jest najwyższej jakości i niekompletnie izoluje wino w butelce, w tych warunkach zwiększa się możliwość, że dostanie się do niej pewna ilość powietrza. Najbardziej szkodliwe dla wina są jednak wahania temperatury (wszelkie zmiany temperatury powinny odbywać  się bardzo powoli).

Jeżeli zapewnimy więc swojej piwniczce stałą temperaturę, to może ona wynosić nawet 18°C. Należy pamiętać o tym, że wina białe są zazwyczaj dużo delikatniejsze od czerwonych i bardziej wrażliwe na zmiany temperatury oraz temperatury wysokie - dlatego większości z nich nie należy przechowywać dłużej niż rok w temperaturze powyżej 18°C

 

Wilgotność

Obok temperatury ważnym elementem jest wilgotność powietrza. Najlepiej, jeśli wynosi około 70%. Suche powietrze sprawi, że wyschnie korek, a wino będzie wyparowywało, poza tym do butelki dostanie się powietrze, co z kolei spowoduje oksydację wina.

Nadmierna wilgotność natomiast doprowadzi do rozwoju pleśni na korku, który straci szczelność i do wina przedostaną się niepożądane zapachy. Celem stałego kontrolowania wilgotności musimy zamontować w niej higrometr. Wilgotność powietrza nigdy nie powinna przekraczać 50%.

Jeśli piwnica jest zbyt wilgotna, najlepiej wysypać podłogę żwirem i zainstalować odpowiednią wentylację. Jeśli piwnica jest zbyt sucha, należy nawilżyć powietrze, ustawiając pojemnik z wodą. W tym przypadku żwirowa podłoga również jest godna polecenia, bowiem jej systematyczne polewanie wodą ułatwia utrzymanie właściwej wilgotności.

 

Oświetlenie

Każde światło, a szczególnie promienie ultrafioletowe, źle wpływają na wino. Światło przyspiesza dojrzewanie wina, wywołuje niekorzystne zmiany smakowe i zapachowe, wytwarzając w winie związki siarki. Jest to tzw. efekt "smaku światła". Dlatego też wina powinny być przechowywane w warunkach całkowitej ciemności.

Im ciemniej w naszej piwniczce, tym lepiej dla wina w niej składowanego. Szczególnie wrażliwe na światło są wina musujące, szampany i wina stare. Wprawdzie ciemny kolor butelek ogranicza przedostawanie się światła do wewnątrz, jednak i tak należy zadbać, aby piwnica była jak najciemniejsza. Najlepsze więc do oświetlenia piwniczki z winem są zwykłe żarówki o mocy poniżej 60W lub świece.

 

Bezruch

Wino traci na jakości poprzez drgania. Należy unikać też wibracji, wywoływanych przez różnego rodzaju maszyny, urządzenia, a także lokalizujemy miejsce leżakowania w oddaleniu od wpływu ulicy lub obciążonej drogi publicznej. Nawet takie hałasy jak włączające się sprzęty gospodarstwa domowego typu: lodówki, zmywarki, pralki, a także nasilony ruch uliczny wywołujący drgania ziemi, powodują zakłócenia w dojrzewaniu i starzeniu wina.

Dlatego miejsce, które przeznaczamy na budowanie piwniczki powinno być miejscem spokojnym, zacisznym, odosobnionym. Wibracje w środowisku otaczającym wino przeszkadzają wolno przebiegającym procesom biochemicznym zachodzącym w dojrzewającym winie i mogą spowodować zepsucie nawet najlepszych gatunków.

 

Wentylacja

Lokalizacja piwniczki powinna być tak dobrana, aby zapewnić do niej stały dopływ powietrza. Zadbać należy o kontrolę cyrkulacji powietrza, ograniczenie przewiewów w piwnicy, warto też zamontować wentylatory, wprowadzające zewnętrzne powietrze. Oczywiście sprawdźmy czy zasysane powietrze będzie wolne od szkodliwych zapachów lub chemicznej zawartości.

Zapobiegnie to gromadzeniu się przykrych zapachów oraz pleśni. Dodatkowo, warto pamiętać, że wino jest produktem "żywym" i cały czas reaguje na otaczające je środowisko oddychając przez korek. Zapewnienie odpowiedniej wentylacji w piwniczce zapobiegnie absorpcji niepożądanych zapachów.

Wino bardzo szybko chłonie wszelkie zapachy z zewnątrz, dlatego nie należy w pobliżu piwnicy win przechowywać jakichkolwiek produktów o agresywnych zapachach np. chemikaliów: benzyny, lakierów, farb itp. W maksymalnym stopniu należy ograniczać możliwość przenikania zapachów “kuchennych”. Do czyszczenia półek, ścian i podłogi w piwnicy najlepiej wybrać łagodne środki czyszczące o możliwie neutralnym zapachu.

 

Wyposażenie techniczne

Bez wątpienia najważniejszym elementem wyposażenia jest system przechowywania (leżakowania) butelek. W szeregu polskich piwniczek, które mieliśmy przyjemność oglądać, z reguły stosowane są ogólno dostępne regały (metalowe lub drewniane), czasami półki wykonane z cegieł klinkierowych i inne, podobne owoce twórczej inwencji architektów wnętrz czy samych właścicieli piwnic.

 Dylematem prawdziwego miłośnika win jest to, czy skoro już zdecydował się zainwestować w cenne butelki, to czy nie powinien z kolei oszczędzać na standardach ich przechowywania. Wszelkie rozważania prowadzą do jednego celu, czyli wskazania jak prawidłowo: zaprojektować, zbudować, wyposażyć i zaopatrzyć w odpowiednie wina piwniczkę, tak aby zapewniała ona optymalne warunki do dojrzewania leżakujących win.

Jeżeli piwniczka stanowi miejsce specjalne, w którym się przebywa to nieodzownym elementem „meblowym” będzie stolik degustacyjny, a także kran z bieżącą wodą do płukania kieliszków w czasie degustacji. Na ścianie piwnicy nie może zabraknąć termometru i higrometru. Obok ściennego termometru warto zaopatrzyć się również w winometr - termometr służący do pomiaru temperatury przechowywanego wina.

 

Rozmieszczenie butelek

Pod kątem prawidłowej organizacji piwniczki, należy przede wszystkim racjonalnie rozplanować rozmieszczenie samych win. Butelki należy ułożyć tak, aby uniknąć przekładania z miejsca na miejsce, oraz by niepotrzebnie nie naruszać tych, które z góry wiadomo, iż wymagają wielu lat do osiągnięcia pełni dojrzałości. W tym celu właśnie, wina do długiego przechowywania należy umieścić w miejscu najbardziej odległym.

W takich logicznych grupach warto ponadto umieścić wina według rodzaju (czerwone, białe, różowe, musujące), regionu z jakiego pochodzi, producenta, aktualnego stanu zapasów, wartości, daty zakupu itp. Ich właściwą identyfikację zapewnią ponadto przywieszki na wina z wymienionymi kategoriami, umieszczane przy poszczególnych grupach. Dobrze jest podzielić miejsce składowania wina na piwniczkę dla win, które zostaną spożyte w przeciągu do 6-u miesięcy i na część przeznaczoną dla tych win, które zamierzamy przechowywać dłużej.

Butelki powinny leżakować zawsze w pozycji poziomej, aby korek był lekko zanurzony. Co jakiś czas należy sprawdzić, czy butelki nie przeciekają.
 

Rejestr win

Już od momentu pierwszych zakupów do piwniczki, niezwykłego znaczenia nabiera usystematyzowanie kolekcji. Warto ją uporządkować na kilka sposobów i prowadzić skrupulatne notatki z zakupów win dla ich prawidłowej i przejrzystej archiwizacji.

Najbardziej przydatne będą grupy win o następujących kategoriach: kraj, region, nazwa, producent, rocznik, rodzaj, posiadana ilość, wartość, data i źródło zakupu, najkorzystniejszy termin do odkorkowania itp. Kolejne kategorie będą się powiększać zgodnie z naszymi zapotrzebowaniami i zakupami kolejnych kolekcji.

Bez względu jednak na ich rozwój, systematyka ta ma pomóc nam w podejmowaniu ewentualnych decyzji co do degustacji poszczególnych win, a także strategii planowanych zakupów w perspektywie następnych kilku lat. Ponadto taki skrupulatnie prowadzony rejestr win skutecznie zabezpiecza przed zbyt długim przechowywaniem wina odnotowując ewolucję każdego wina obserwowaną w trakcie otwierania kolejnych butelek z danej partii.

Zbyt długie leżakowanie wina częściej prowadzi do rozczarowań niż do satysfakcji, dlatego lepiej wypić wino za wcześnie niż za późno.

 

Okres leżakowania

 
Optymalny czas przechowywania wina zależy od wielu czynników (winnica, szczep winorośli, zastosowana technologia winifikacji , sposób dojrzewania stosowany przez producenta, rocznik, warunki transportu i przechowywania u dystrybutora, etc.). Mitem jest powiedzenie, że wino "im starsze tym lepsze".

W rzeczywistości większość wytwarzanych dzisiaj win powinno zostać spożyte zaraz po wyprodukowaniu lub w przeciągu pierwszych dwóch lat swego życia. Sporo win nieźle wytrzymuje próbę czasu i nadaje się do picia po pięciu czy dziesięciu latach od wyprodukowania, ale niewiele z nich naprawdę zyskuje w procesie dojrzewania.

Większość win jest zdecydowanie lepsza w młodości niż po kilku czy kilkunastu latach przebywania w butelce. Większość pospolitych win dostępnych w naszych supermarketach przeznaczonych jest do natychmiastowej konsumpcji. Jednakże są wina, które odsłaniają swe najlepsze cechy dopiero po kilku latach przechowywania we właściwych warunkach.

Najlepszą metodą na znalezienie optymalnego momentu do otwarcia butelki jest kupowanie wina skrzynkami (po 6 lub 12 butelek), i otwieranie raz na jakiś czas jednej butelki. W ten sposób poznamy zmieniające się właściwości tego samego wina, a także przekonamy się, w jakim stanie smakuje nam ono najlepiej. Ponadto, kupowanie wina młodego jest po prostu znacznie tańsze niż wina starego i w pełni dojrzałego .

Wielu doświadczonych hobbystów kupuje kilka skrzynek danego wina, co daje im możliwość późniejszej odsprzedaży części z nich i zwrócenia kosztów zakupu pozostałych butelek. Jeśli chcemy sami określać które wina warto przechowywać, trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że o potencjale do dojrzewania wina decydują cztery podstawowe elementy: taniny, kwasowość, alkohol i zawartość cukru.

W każdym wypadku im większe natężenie, tym lepsze właściwości danego wina do dojrzewania w butelce. Najlepszym sposobem sprawdzenia czy dane wino nadaje się do dłuższego przechowywania jest zasięgnięcie porady w miejscu, w którym je nabyliśmy. Jeżeli taka konsultacja nie jest możliwa, a w dalszym ciągu nie jesteśmy pewni czy wino można przechowywać, najlepiej wypić je jeszcze jako wino młode.

Niezmiernie frustrującym doświadczeniem może być, gdy po kilku latach przechowywania w piwniczce, okazuje się, że właśnie otwarte wino jest w złym stanie. Niezależnie jednak od typu wina, które chcielibyśmy przechować, należy pamiętać, iż wina białe są delikatniejsze i mają niższy potencjał do dojrzewania niż wina czerwone, zazwyczaj więc lepiej dojrzewają wina czerwone, ale przede wszystkim dotyczy to prawdziwych win słodkich.

Większość z nich doskonale dojrzewa w butelce a niektóre są niemal wieczne. Wina słodkie można przechowywać przez kilkadziesiąt lat. Win czerwonych, natomiast w zasadzie nie warto trzymać dłużej niż 20-30 lat.

 

Jakie wina do piwniczki

Na pewno dobrymi i bardzo dobrymi, a więc trzymaj się z daleka od supermarketów. Przede wszystkim musimy założyć cel, do jakiego będziemy podążać, tzn. czy zbieramy osobliwości w świecie win, a więc pojedyncze sztuki, czy kolekcjonujemy najlepsze roczniki ( uwaga na kieszeń ! ), czy też zbieramy wina ze wszystkich zakątków świata, czy może zbieramy wina “pamiątki” z naszych wypraw enoturystycznych, a może traktujemy zakupy jaka formę inwestycji ?

Najlepiej jest starać się kupować przynajmniej po sześć ( karton ) butelek z rodzaju, byśmy mogli, od czasu do czasu próbować, jak ono ewoluuje z upływem miesięcy czy lat. W naszych zbiorach powinny znaleźć się również wina trwałe, nadające się do przechowywania 10 i więcej lat, jak też wina przeznaczone do szybkiego spożycia.

Zdecydowanie najprzyjemniejszą, najskuteczniejszą i najtańszą metodą zapełnienia naszej piwniczki winami do przechowania i dojrzewania, a w konsekwencji udanej degustacji i autentycznej satysfakcji i przyjemności z wypicia tej konkretnej butelki, są bezpośrednie zakupy u winiarzy, producentów win szlachetnych. Najlepiej po uprzednim skonsultowaniu, ewentualnie zdegustowaniu takich win, które chcemy posiadać w naszej piwniczce.

 

Wino jako inwestycja

Zakupy win możemy również traktować jako inwestycję i jedną z bezpieczniejszych metod lokaty kapitału. Przeglądając aukcje dopatrzymy się właściwych pozycji. Wydaje się, że na świecie rozwija się nowe hobby, które polega na inwestowaniu w wino, które zyskuje poprzez leżakowanie na wartości.

Ale nawet najlepsze wina, niewłaściwie przechowywane, szybko utracą swe właściwości i nie przyniosą nabywcy żadnej satysfakcji.

Sprzedaż wina - wina świata: zarówno wino czerwone jak i białe wino, Rioja
Sklep Euro Wino prowadzi sprzedaż wina wyłącznie osobom pełnoletnim.
 

Ciekawostki ze świata win

RUOU RAN – wietnamskie wino z węża

Trunek ten dzięki obecności gada (tylko jadowitego!) ma bardzo specyficzny smak oraz jak każde wino niezliczone właściwości lecznicze. Przyznać się musimy, że w sprawie żmijówki czy kobrówki po wietnamsku konkretnie wypowiedzieć się nie możemy, gdyż daleko nam do specjalistów w tej dziedzinie picia, nie mniej jednak z tego co "usłyszeliśmy na mieście" trunek to całkiem przyzwoity.

Podobno wielu wytrawnych lokalnych smakoszy sięga po niego tylko póki krew gada jeszcze zachowuje ciepło, a serce węża nie zdążyło przestać bić. W tym przypadku posmak gada jest na pewno słabo wyczuwalny.

Rum - karaibski frykas nie tylko dla szmuglerów

Wytwarzany jest na bazie sfermentowanego soku z trzciny cukrowej lub melasy i przez całe stulecia stanowił jeden z tych towarów, który był głównym przedmiotem przemytu. W naszej wyobraźni rum funkcjonuje przede wszystkim, jako zacny trunek piratów spożywany nonszalancko prosto z butelki. A mało kto wie, że jego historia sięga już czasów antycznych.

Rum pochodzi prawdopodobnie z Indii i Chin, a w Europie znalazł się dzięki Arabom. I chwała im za to, wszyscy wszak uwielbiamy mojito, czy malibu.

ABSYNT – czeski szmaragd

Ten wyrabiany (głównie) z kopru włoskiego, anyżu i piołunu specjał swego czasu cieszył się ogromną popularnością wśród artystów, do grona jego miłośników należeli m.in. Picasso, Gauguin, czy Van Gogh. Dziś ma również swoją rzeszę fanów.

Ze względu na barwę, ale też swe ukryte psychoaktywne właściwości związane z zawartym w nim tujonem często nazywany jest Zieloną Wróżką. I jak na wróżkę przystało ma on moc, do tego bardzo wysokoprocentową.
Z powodu wysokiej zawartości alkoholu, ale też sporego stężenia olejków eterycznych wytworzyła się specyficzna kultura jego spożywania, jest ona związana z:
• rytuałem ognia
• rytuałem wody
• rytuałem powietrza

Sake – japońska duma

Sake to rodzaj ryżowego wina o zawartości od 15 do 17 % alkoholu, którego ojczyzną jest kraj kwitnącej wiśni, czyli Japonia. Każdy na pewno o nim słyszał, a być może nawet degustował. Nie wszyscy jednak wiedzą, jak wyglądał kiedyś jej proces produkcji. A przyznać trzeba, że wyglądał on dość osobliwie...

Pradawne sake powstało w procesie przeżuwania ziaren ryżu, orzechów i żołędzi, wypluwania ich do kubka, a następnie fermentacji całości. Enzymy zawarte w ślinie powodowały zamianę skrobi na cukier.

W kolejnym etapie łączono powstałą miksturę ze świeżo ugotowanym zbożem i spożywano w formie owsianki.
Dopiero odkrycie specyficznej pleśni przetwarzającej zawartą w ryżu skrobię w cukier zakończyło proceder wykorzystywania do tego ludzkiej śliny. Gdyby nie to kto wie, jak wyglądałaby przyszłość tego alkoholu.

GUINNESS – irlandzki specjał

Piszemy nie tylko o winie, ale o wszystkim co z alkoholem ciekawego związane. Guinness to najpopularniejsze piwo Irlandii, które warzone jest w założonym przez Arthura Guinnessa browarze St. James's Gate Brewery w Dublinie.
Cechą wyróżniającą ten trunek jest bardzo ciemny kolor, przez co często określa się go mianem czarnego towaru.

Ów czarny towar uzyskiwany jest ze zkarmelizowanego słodu jęczmiennego z dodatkiem słodu pszenicznego, a jego niepowtarzalny smak, fantastyczna gęsta pianka i stosunkowo niska kaloryczność sprawia, że rzesza miłośników tego piwa zdecydowanie wykracza poza granice tej zielonej krainy. Zamawiając Guinnessa zawsze dostaje się pintę, czyli nieco ponad pół litra.

Zachętą do jego konsumpcji są nie tylko wspaniałe doznania organoleptyczne, ale także fakt, iż jest on podobno afrodyzjakiem.

TEQUILA – mocna wizytówka Meksyku

Tequila (Tekila) znana jest każdemu, jeśli nie „ze smaku” to na pewno ze słyszenia. Tequila to narodowy trunek Meksyku , popularny tam już od czasów Azteków. Kryje on w sobie całą egzotykę kraju. Wódka ta produkowana jest ze sfermentowanego soku agawy niebieskiej. Konsumpcji tequili towarzyszy limonka i sól tudzież pomarańcza i cynamon.

KUMYS – mongolska swoistość

Kumys jest tradycyjnym musującym napojem koczowniczych ludów centralnej Azji. Odznacza się stosunkowo niską zawartością alkoholu. Podstawowym składnikiem tegoż trunku jest mleko, dawniej końskie, teraz krowie, owcze, a nawet wielbłądzie.

Produkcja mlecznego napoju na przełomie lat uległa sporej zmianie. Pierwotnie robiony był w skórzanych bukłakach, w których świeży kumys mieszano ze starym w celu zapoczątkowania zamiany laktozy w alkohol i kwas węglowy. Dziś powstaje on w plastikowych beczkach, a następnie rozlewany jest do butelek.

Aby specjał był dobrej jakości mleko podczas fermentacji musi być regularnie mieszane. Destylowany kumys daje mongolską wódkę archi.

Warto podkreślić, że kumys jest jedynym napojem alkoholowym, który mogą pić muzułmanie, nie popadając jednocześnie w konflikt z prawami Koranu.

BURBON – amerykański splendor

Nazwa pochodzi od hrabstwa Bourbon w Kentucky i to właśnie stąd pochodzi lwia część światowej produkcji tej whisky. Obecnie każda, która przynajmniej przez rok dojrzewała w tym stanie, może być określana takim mianem.

Ów amerykański alkohol wyrabiany jest głównie z kukurydzy (minimum 51%), ale też innych zbóż, w tym żyta czy słodowanego jęczmienia, leżakuje zaś w nowych, opalonych dębowych beczkach.

Entuzjaści Bourbona powinni odwiedzić we wrześniu Bardstown, gdzie podczas Kentucky Bourbon Festival odbywa się największa degustacja tego trunku.

TOKAJ – najbardziej znane wino węgierskie

Jest to białe deserowe wino produkowane w regionie winiarskim o takiej samej nazwie, jak owy trunek. Jego podstawą jest późno dojrzewający szczep Furmint
Istnieją dwie zasadnicze odmiany tokaju:
– Tokaj Szamorodni - otrzymywany jest z całych, niesortowanych kiści winogron,
– Tokaj Aszu - jego produkcja jest niezwykle czasochłonna, wręcz mozolna. Owoce zbiera się bardzo późno, aby zawierały możliwie największą ilość cukru. Następnie separuje się je ręcznie, grono po gronie.
O tym jak ważny jest tokaj dla węgierskiej kultury i tożsamości świadczy najlepiej wzmianka o nim w węgierskim hymnie narodowym.

PORTO – charakterystyczny rys Portugalii

Historia narodzin porto oscyluje wokół przypadku, który wiąże się z dolewaniem brandy do wina jako środka konserwującego. Destylat ten dodawany był już podczas procesu winifikacji co skutkowało przerwaniem naturalnej fermentacji wina i zatrzymaniem w nim cukru.

Jest to trunek wytwarzany z winogron zbieranych w dolinie rzeki Douro na północy kraju, w jej środkowym biegu.
Jako że fermentacja porto trwa zaledwie 48 godzin (do momentu, aż stężenie alkoholu wyniesie w nim 7 procent) przed winiarzami stoi nie lada wyzwanie – w szalenie krótkim czasie muszą oni wyekstrahować z gron jak najwięcej barwników, aromatów i tanin.

Proces maceracji musi być zatem w tym przypadku niezwykle intensywny.
Stylów porto jest wiele, od słodkiego do wytrawnego.

Tradycyjnie nalewa się je prawą ręką zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara. Tradycja ta interpretowana jest na wiele sposobów. Według jednej jest to oznaka pokoju i przyjaźni dla osoby siedzącej po lewej stronie.


METAXA – iście grecki unikat

Alkohol rodem z gorącej i słonecznej Grecji, gdzie w blasku okalającego owo państwo słońca nabiera charakteru oraz swoistego dla siebie stylu.
Metaxa jest odmianą brandy z domieszką wina oraz odpowiednich przypraw i ziół.

Do wyrobu Metaxy wykorzystuje się czerwone winogrona trzech gatunków: Savatiano, Sultanina oraz Black Corinth. W następnej kolejności trunek poddawany jest dwukrotnej destylacji i rozlewany do dębowych kadzi, w których leżakuje od 3 do 15 lat. Na koniec łączy się go z tym, co nadaje mu jego unikalny smak, czyli z mieszanką ziół, przypraw i winem pochodzącym z wysp Samos i Lemnos.

GRAPPA – włoska osobliwość

To znany i ceniony typowo włoski trunek. Nazwa wskazuje, że wyrabia się go z winogronowych wytłoków i pestek winogron. Do cech charakterystycznych grappy należą dość wysokie stężanie alkoholu: 40-50%, przeźroczysta barwa oraz intensywny zapach.