Historia jednego z najbardziej znanych i szlachetnych alkoholi na świecie - koniaku - sięga XVI wieku. Wówczas przyjęto od Holendrów sztukę destylacji "brandewijn", czyli "palonego wina". Trunek ten powstaje w regionie Charente niedaleko Bordeaux, a jego nazwa bierze się od miasta Cognac, i nią można też określać brandy powstające w tym właśnie miejscu. Produkcję koniaku reguluje szereg ściśle określonych reguł. Wśród nich najważniejsze są obszar, z którego mogą pochodzić winogrona stanowiące surowiec do jego wyrobu oraz ich rodzaj. Koniakowi początek dają grona ze szczepów Ugni Blanc, Colombard i Fiolle Blanche, a zbierane mogą być tylko i wyłącznie na obszarze Departamentu Charente. Owoce zbierane są na początku jesieni a następnie poddawane procesowi fermentacji. Płyn ten jest następnie poddawany dwukrotnej destylacji w alembikach, by w kolejnej fazie - dojrzewania, znaleźć się w wypalonej beczce. Dobry markowy koniak charakteryzuje się głębokim kolorem miodu gryczanego wpadającym w karmelowe i bursztynowe refleksy oraz intensywnym aromatem prażonych migdałów, tytoniu, cedru, a nawet zwierzęcej skóry. Częstym akcentem są także słodkie nuty owocowe. Warty podkreślenia jest fakt, iż profil aromatyczny każdego destylatu jest inny, zależy bowiem od okresu dojrzewania, rodzaju beczek i doświadczenia destylatora.